Professorale overpeinzingen

Allemaal positief gelukkig, maar zeker een teken dat de columns gelezen worden. Geachte lezers, ga zo door. Mijn toelichting op de twee meest recente promoties in mijn laatste column heeft mensen doen besluiten om een kopie van de proefschriften bij me op te vragen. Aan dat soort vragen voldoe ik graag, hoe breder de resultaten verspreid worden, hoe beter het is.

Over de afgelopen maanden heb ik aangegeven dat ik ook het werk van mijn collega Hertogh momenteel waarneem. Dat leidt nu en dan tot leuke “uitstapjes”. De afgelopen maand heb ik daardoor on-line geadviseerd over de aansturing en besluitvorming rond de renovatie van het Binnenhof. De opdrachtgever voor het uitbrengen van dit advies is de Staatssecretaris van Binnenlandse Zaken en de opdrachtnemer heeft met in totaal 24 personen, waaronder ik dus, gesproken ten einde tot mogelijke aanbevelingen te komen.

Zijn benadering was zeer vergelijkbaar met mijn eigen aanpak om bij bedrijven tot verbetering van de projectmanagement aanpak te komen. Als je met mensen uit alle geledingen in gesprek gaat, vorm je jezelf een heel aardig beeld hoe de zaken ervoor staan en hoe de hazen lopen. De problemen die bij deze renovatie optreden, vertonen veel gelijkenis met de bevindingen in het proefschrift van een van mijn vroegere promovendi, Leonie Koops. Ik heb die problemen indertijd samengevat met de opmerking dat de overheid met betrekking tot projecten een meervoudige identiteit heeft. In alle eerlijkheid was ik toen iets onparlementairder in mijn uitspraak; ik noemde de overheid een veelkoppig monster. Wat ik daarmee bedoel is dat bij overheidsprojecten de overheid niet alleen maar opdrachtgever is, maar ook vergunningverlener, gebruiker, controlerende instantie en niet te vergeten wetgever. Deze meervoudigheid is in het eindrapport van deze opdracht ook duidelijk waarneembaar. Mijn advies was dan ook om te zorgen dat er vanaf de projectmanager (of het projectteam) een directe zichtlijn (a direct line of sight) is naar de opdrachtgever. Daarbij moet men er vooral voor zorgen dat alle rollen en verantwoordelijkheden duidelijk en eenduidig zijn vastgelegd inclusief eventuele escalatie. De opdrachtgever of decision executive wordt in zijn besluitvorming bijgestaan/geadviseerd door een stuurgroep samengesteld uit de meest belangrijke betrokkenen (in dit geval de 5 gebruikers). Maar wat er ook gebeurt, het is uiteindelijk de opdrachtgever die besluit. Hopelijk draagt het uiteindelijke advies eraan bij dat ons bestuurlijk erfgoed op een voortvarende wijze en zonder al te veel verdere vertragingen gerenoveerd kan worden. U hoort nog van ons.

Hans, NAP professor